Bali - Indonesië

Hallo lieve vrinden en vrindinnen!

*Warning: lang verhaal :)*

Inmiddels zijn we alweer ruim twee weken thuis. Wow, wat een fijn gevoel! Al onze lieverds binnen handbereik en serieus... hoe mooi is Nederland! ;) Heel blij om weer thuis te zijn.

Nu rest ons nog 'ons huiswerk' af te maken. We lopen intussen ruim 4 maanden achter met onze filmpjes en verhalen... Oeps, haha. Ach, dat betekent ook dat we het zó naar ons zin hadden, dat we geen tijd hadden om onze blog bij te werken.

Maar nu! Ja, nu, gaan we ons best doen om alles bij te werken en we beginnen het verhaal met de laatste dag in Perth, Australië, 11 december 2017.

Na een heerlijke nacht in een echt heus bed worden we uitgerust wakker. Na ruim 6 weken op 4 houten planken en een dun matrasje in de bloedhitte te hebben geslapen, was dit toch wel heel fijn. Met onze halve rughernia en de backpacks lopen we richting station om daar de bus te pakken naar het vliegveld. Ruim twee uur van tevoren checken we in voor onze vlucht naar Bali, Indonesië en chillen onder het genot van een bakje koffie en internet. Ik heb goed internet nog nooit zo enorm weten te waarderen sinds we in Australie zijn geweest. Wat een verademing als alles het gewoon doet zeg. En volledig laadt. Haha!

De vlucht van 4 uur gaat weer super soepel, we hadden zo nog eens 4 uur kunnen zitten. Behalve dan het krijsende kind achter ons... maar een kniesoor die daar op let niet waar! ;) Als we ons visum en de backpacks hebben, banen we ons een weg door de meute taxichauffeurs. Het valt ons op dat iedereen die we zien een enorme lach op zijn gezicht heeft en gewoon uitermate blij is. Daar worden wij ook heel blij van. Wat een fijn welkom. 

We checken in in ons hotel, wat pal aan het strand zou liggen... Het lag pal aan een stenen straat. Hahhaha! Maar ach, wat boeit dat ook, we willen gewoon snel even wat eten en dan slapen. We bestellen uiteraard een Nasi Goreng, zeg maar de piepers met bloemkool en een gehaktbal van Indonesie, met een Balinees biertje Bintang. Man, wat lekker!

De volgende dag bestellen we via Uber een taxi die ons naar hippie-epicentrum Ubud gaat brengen. Als ik via mijn telefoon de auto heb besteld, krijg ik een Whatsappje van de chauffeur. Blijkbaar is Uber in Indonesië illegaal en hij vraagt of we zonder gebruik van Uber, maar gewoon handje contantje de afspraak kunnen maken. Werd het wel wat duurder van uiteraard. Na wat google-werk lezen we inderdaad dat de overheid Uber heeft verboden en dat er gewelddadige protesten van de 'echte' taxichauffeurs hebben plaatsgevonden, waarbij er zelfs toeristen uit taxi's zijn getrokken. Ehhh... We besluiten toch maar de afspraak te maken en hij verzoekt ons met klem om in het hotel te blijven, zodat hij ons snel en ongezien kan oppikken. Haha, oké, whatever. We proberen in de (geblindeerde) auto een gesprekje met hem aan te knopen en omdat hij slecht Engels spreekt, praat hij via Google Translate terug. Handig! Een echt diepgaand gesprek werd het vanzelfsprekend niet.

We nemen die dag direct onze eerste, en voor mij PIJNLIJKE, traditionele Balinese massage, bij Yeh Pulu Spa. Ik hou het voortaan toch maar bij een ontspanningsmassage en neem me meteen voor om er een eventuele volgende keer gewoon wat van te zeggen als het me pijn doet. Duh... Met 1 ontspannen en 1 beurs lijf eten we 's avonds bij een superleuk tentje die een heel mooi concept heeft. Per verkochte maaltijd wordt er namelijk een medische behandeling betaald voor een lokaal iemand die hier geen geld voor heeft. Al het personeel wat er werkt heeft in het verleden zelf een medische behandeling gekregen en krijgt nu de kans om te werken voor een betere toekomst. Hele mooie gedachte! Smaakt de Nasi nog beter van ;)

De volgende dag maken we kennis met de Balinese koffie. En daar zijn we geen fan van. Note to self: NIET roeren en het laatste beetje NIET opdrinken, want dat is net zand. Hahaha. 

De volgende dagen lopen we veelvuldig door de straatjes van Ubud en zien o-ve-ral tempels staan met prachtige beelden. Het heeft een wat mystiek effect met het groene mos eroverheen en de constante geur van heerlijke wierook. Overal liggen namelijk kleine gevlochten bakjes met bloemetjes, sigaretten (whut?) en stokjes wierook als offer voor de goden. 

Op een dag lopen we, via nog meer leuke straatjes, naar het beginpunt van de Campuhan Ridge Walk. Een wandeling die begint in het centrum van Ubud en via een stenen pad naar een dorpje iets er buiten loopt met uitzicht op de weelderige jungle. Als we net beginnen te lopen begint het te regenen. Eerst zachtjes, maar daarna volgt een complete wolkbreuk en voordat we goed en wel de poncho aan hebben zijn we ZEIKnat. Hahahha, oeps. Maar eigenlijk is dit best een verademing na ruim 6 weken droogte. Als twee wilden stappen en soppen we door de plassen water omhoog en hebben de grootste lol. Als enige ook, want alle andere mensen die we tegenkomen kijken nogal sneu en beteuterd. Vooral het meisje op haar enorm oncomfortabele maar wel fashionable leren sandaaltjes en in doorschijnend wit t-shirt...

Om onszelf te belonen voor deze dappere activiteit (ahum) boeken we weer een massage. Rob gaat voor een deep tissue massage en laat zich maar weer eens helemaal uit elkaar trekken. Ik waag me er niet meer aan, dus ga voor een zeer relaxte ontspanningsmassage. Als ik richting de ingang door de tuin van Sang Spa loop ruik ik die heerlijke wierook weer. Bij binnenkomst krijg ik direct een bloem in mijn haar en een groen (vast supergezond) sapje. Ik kies een best dure behandeling uit met een massage, lichaamspakking en een dream-come-true BLOEMENBAD. Vraag me niet waarom, maar dat vind ik gewoon het ultieme luxe en daar had ik zin in. Haha. En het was fantastisch! Twee uur lang compleet in de watten gelegd, mét een niet-pijnlijke maar heerlijke ontspanningsmassage.

Zoals jullie misschien wel weten is Ubud het walhalla voor yoga- en meditatieliefhebbers, dus uiteraard zoek ik op een dag een leuke les uit bij The Yoga Barn. Het wordt een Gong Bath Meditation. Een uur lang liggen op de mat in een open houten ruimte, ogen dicht, hart en hoofd open en de trillingen van de gong door elke vezel en cel in je lichaam laten gaan. Heel bijzonder, spiritueel en intens, voor herhaling vatbaar! Later in de week doe ik ook nog een yogales. Die was in een grotere ruimte met veel glas en uitzicht op de wilde groene tuin. Hoewel het best een leuke les was, vond ik deze niet voor herhaling vatbaar. De muziek die werd gedraaid was anders dan ik gewend was (Beyonce - Halo - hmm vreemd) en ik kon de yogadocent niet goed verstaan. Ik hou het liever bij mijn eigen vertrouwde yogalessen in Meppel ;)

Wat we ook in Ubud hebben gedaan is het beklimmen van vulkaan Mount Batur. Dit was ontzettend gaaf! We hadden bij een boekingskantoortje op straat deze tour geboekt en het is altijd maar afwachten of ze dan ook daadwerkelijk op komen dagen op de plek en tijd die je hebt afgesproken. Maar inderdaad, midden in de nacht om 2 uur werden we opgehaald door onze driver. Waarom deze achterlijke tijd? Omdat we heel graag de zonsopkomst vanaf deze vulkaan wilden zien, wat erg mooi schijnt te zijn. Zo geschiedde. Kijk hiervoor het filmpje!

Wat deze beklimming extra bijzonder maakte was Mount Agung. Dit is een andere vulkaan op het eiland Bali, die een paar weken voordat wij hier naartoe kwamen, was uitgebarsten! Met als gevolg dat het complete vliegverkeer was afgesloten en er een evacuatie rondom de vulkaan heeft plaatsgevonden. De vulkaan was al een aantal dagen stil geweest, maar toen wij de top hadden bereikt van Mount Batur begon hij weer rook en as te spuwen. Dit was ZÓ bijzonder! Zelfs de gidsen waren druk bezig om foto's te maken, omdat het een heel uniek uitzicht was zo met de zonsopgang. Prachtig was het! En alweer zo'n unieke ervaring... <3

Het was een pittige wandeling omhoog met behoorlijk klimmen en wegglijden door het mulle vulkanische zand. Dat weerhield ons er niet van om de volgende dag, of eigenlijk dezelfde dag natuurlijk ;), nóg een mooie wandeling te maken. Het was de Magic Rice Field Ubud wandeling door, jawel, rijstvelden. Met ons stramme lijf liepen we in de vochtige warmte deze mooie route. Zie ook hiervoor het filmpje!

Na Ubud was onze volgende bestemming het zuidelijk gelegen eiland Nusa Penida. Dit eiland kwam ik bij onze 'voorbereiding' (voor zover we die hadden) tegen op internet. Je kunt hier namelijk naar het Kelingking Beach. Dit is een adembenemende plek! Het is een gigantisch hoog en steil klif met beneden een groot wit strand en een woeste zee. Het stuk land dat de zee in loopt lijkt op een Tyrannosaurus Rex, dé highlight van Nusa Penida. Eenmaal aangekomen bij het uitzichtspunt kun je in principe naar beneden lopen via een eng smal pad en dito houten trappetje. Zwemmen kun je er niet gezien de woeste zee. Maar aangezien het regent en er over zee nog meer donkergrijze luchten en regen aan komt, besluiten we dat niet te doen. We kwamen voor het uitzicht en dát hebben we flink in ons opgenomen. Ongelooflijk mooi en ik stond natuurlijk alweer te huilen van blijdschap, hahaha! Yeah! Hoe cool is het om iets te zien op internet en dat je dan op reis gaat en daar dan gewoon héén gaat. Wat een vrijheid!

Wat wel wat jammer is op dit eiland is dat we compleet weg worden gespoeld door de regen! Wow, het lijkt wel of we in een continu wolkbreuk zitten. De eerste dag trotseren we de buien op de scooter met soms een droge periode, maar de tweede dag is het echt pet. Het hoost wel 24 uur lang, en ook daarna wordt het niet droog! Dus hebben we noodgedwongen een dag in onze kamer doorgebracht met onze fijne badkamer die niet waterdicht was, waardoor alles zeiknat werd inclusief de voorraad toiletpapier... Zo zonde, want het eiland heeft zoveel te bieden. Ach, dan hebben we ook nog iets om ooit weer naar terug te gaan, nietwaar?

Door de hoos- en onweersbuien rijden we met onze scooter dwars over het eiland. Het schijnt nogal corrupte politieagenten te hebben, dus als we opeens een agent op de weg zien staan die een andere toerist aanhoudt, maar ook ons wil laten stoppen, trekt Rob het gas open en vliegt ervandoor. Hahaha, snel wegwezen hier, hij was toch alleen en kan niet achter ons aan komen. We hadden ons geld al heel slim verspreid over onze tassen en kleding, zodat als wij aangehouden zouden worden we niet alles af hoefden te geven. Ik had het 'grote' geld in mijn bh (haha) en wat kleingeld in 'de portemonnee'. De pinpassen hadden we ook verstopt. Toen we later onze weg terug vervolgden, moesten we natuurlijk wel weer langs dezelfde plek. Wat we toen gedaan hebben is ook best hilarisch te noemen! Op de scooter wachtten we in de berm vóór de bocht totdat er een busje aan kwam. Zodra die er bijna was, gooide Rob het gas open en bleef heel dicht achter het busje hangen. Op deze manier kon de agent ons niet zien aankomen, en ons ook niet aanhouden. Hahaha, het werkte, want we zijn zonder opgelicht te worden van het eiland af gekomen.

De terugweg met de speedboot naar Bali was spectaculair. Door het slechte weer waren de golven enorm, echt van die zeegolven. Gelukkig hadden we geen last van zeeziekte, maar het was een aardig pittig tochtje! Het uitstappen aan de wal gebeurd gewoon aan het strand in een meter diep water, dus met die golven een natte kont! Nice... Vanaf de wal gingen we met een busje naar Canggu, het surfparadijs. Daar werden we op een totaal onlogische plek afgezet. We konden wel in het centrum afgezet worden, maar dan moesten we een achterlijk hoog bedrag betalen. Dat doen we uit principe niet, dus gaan we bepakt en bezakt lopen naar ons hostel. Bij aankomst doet de wifi het niet en is de douche koud. Wel hebben we een fantastisch uitzicht over rijstvelden, heel mooi!

In Canggu zijn enorme golven en daarom is het één van de surfhotspots van Bali. We gaan direct kijken bij de wilde zee en zien wannabe-én ervaren surfers hun best doen in de woeste golven! Ik vind het doodeng om te zien (iets met angst voor golven haha) maar het is soms ook heel grappig. Bijvoorbeeld als iemand de golfbreeklijn door wil, maar dit lukt niet en wordt steeds weer terug op het strand gesmeten. Zijn surfboard wordt namelijk door de golven uit zijn handen gerukt en vervolgens trekt dat ding zijn been onder zijn lijf vandaan waardoor hij om ligt. Het is hard werken. Ook liggen er mensen op bedjes te zonnen en hebben hierbij hun slippers/sneakers/tassen naast zich staan. Door de grote golven die tot ver op het strand reiken, worden die spullen nat en soms ook gegrepen en meegetrokken de zee in. En nee, ze hadden niets door. Uiteraard even gewaarschuwd... :)

Rob ziet het wel zitten om ook die golven te trotseren en boekt een privéles van zo'n 3 uur bij Bali Adventure. Ik mag mee en we rijden in de vercrackte auto van Ridho de surfinstructeur inclusief surfplanken een uur (ivm files) naar een andere plek. De zee bij Canggu is wat te wild voor een beginner, dus gaan we naar Serangan. Daar krijgt hij eerst wat tips and tricks op het strand en daarna verdwijnen de twee mannen de zee in. Ik probeer vanaf het strand mee te kijken, maar ze zijn best ver de zee op en kan niemand uit elkaar houden, iedereen lijkt op elkaar. Na ruim 2 uur komt Rob helemaal pa-kot het water uit. Het ging heel goed en ik ben helemaal trots natuurlijk!

Die middag komen we in Betelnut, een hip tentje met allemaal lekkere taarten, shakes en maaltijden, een meisje tegen die we in Laos hebben ontmoet op de tweedaagse boottocht over de Mekong-rivier. Hoe toevallig! Ze vertelde dat ze na de reis die ze met haar zusje maakte in Laos en Vietnam, nu zelfstandig doorreisde en een baan als Engelse docent had. Ze geeft via internet les op een internationale school in Japan. Cool!!!

Na ons korte bezoek aan Canggu pakken we onze huizen weer in en gaan we weer met de taxi naar het beginpunt van onze twee weken durende reis door Bali, om de volgende dag te vertrekken naar.... de Filipijnen!!!

Bali heeft ons heel erg positief verrast. We hadden er beide niet zo'n goede voorstelling van en daardoor lieten we het allemaal op ons af komen. We hadden het 'geluk' dat vulkaan Mount Agung net was uitgebarsten, want daardoor was het voor Balinese begrippen zeer rustig op het eiland; er waren 'bijna' geen toeristen. De vluchten naar Bali zijn namelijk een tijdlang geannuleerd geweest en ook wij kregen de optie van de luchtvaartmaatschappij om de vlucht om te boeken naar een andere bestemming. Wij hadden echter al een doorreisvlucht staan vanaf Bali, dus wij wilden natuurlijk niet omboeken. We hebben gelukkig even afgewacht om te kijken hoe de vulkaanuitbarsting zich zou ontwikkelen en een paar dagen voor onze vlucht werd het vliegveld gelukkig weer geopend voor vliegverkeer. Op het moment dat we weggingen was het toerisme weer in volle gang en ook de Aussies hadden vakantie. Wow, wat een drukte in Kuta, niet normaal! Met de taxi zijn we door de menigte gereden, het barstte daar uit zijn voegen, zoveel mensen. Maar wij laten die drukte achter ons... op naar de Filipijnen!

Bedankt voor het lezen jongons! En check vooral het filmpje:

https://www.youtube.com/watch?v=4V-U7ym7RAY