Khao Yai National Park

We verlaten 's ochtends vroeg om 9 uur Railay Beach met de longtailboot naar Ao Nang, pakken de minivan naar Krabi Airport en vliegen vervolgens naar Don Muang Airport, Bangkok's tweede vliegveld. We nemen de lokale bus naar bushalte Mochit (spreek uit als Mo' Shit 🤣) en zwerven vervolgens nog twee uur door Bangkok op zoek naar de bus naar Pak Chong, want: niet te vinden. Uiteindelijk vinden we na een paar kilometer lopen bij het lokale busstation alleen een minivanrit en geen normale bus, maar we dachten dat dat ook wel een goed plan zou zijn. Nou... niet dus.

Na een helse minivanrit van ruim 3,5 uur waarbij de chauffeur blijkbaar duidelijk een doodswens had, omdat hij het een goed idee vond om een soort van te gaan straatracen met een andere auto, inclusief bumperkleven met 140 kilometer per uur, links en rechts inhalen én andere auto's afsnijden, kwamen we namelijk wit weggetrokken aan in Pak Chong. Wat een hel.

Onze app maps.me bleek nog geen gedownloade kaart te hebben van het midden van Thailand (oeps) dus waar in Pak Chong we waren wisten we niet. Blijkbaar straalden we dit ook uit, want we werden vrijwel direct in het Engels aangesproken door twee Thaise vrouwen, waarvan 1 ook bij ons in het helbusje zat, waar we moesten zijn en of we misschien een hotel hadden geregeld? Eh...nee nog niet. Maar we wisten wel dat we naar Greenleaf wilden. Ah, okee. Heb je daar een telefoonnummer van? Eh...nee ook niet. Vervolgens pakten ze hun telefoon erbij en zochten compleet voor ons uit hoe en waar we moesten zijn. Ze belden het guesthouse zelfs voor ons op en na een kort gesprek kreeg ik ze aan de telefoon, waarbij er werd aangegeven dat we binnen 5 minuten opgepikt zouden worden. Naaa...dat is toch super lief? Na ze uitvoerig bedankt te hebben, stapten ze op hun scootertje en weg waren ze! Ha!

We verblijven 3 nachten bij Greenleaf Guesthouse en willen de halve én hele dagtour doen. De eerste dag doen we het rustig aan want we vertrekken lekker pas om 15:00 uur. We zien deze middag een boomslang, spinnen, gaan nog zwemmen in een meertje en we bezoeken 2 grotten met spinnen en een ander eng vies beest en heel erg veel vleermuizen. Ook zien we een prachtige zonsondergang met (en ik overdrijf niet) miljoenen vleermuizen die de grotten uit trekken in 1 lang lint in de lucht, op zoek naar eten. Het is door hun biologische klok dat ze elke dag tegen een uur of 17:00 / 17:30 uit vliegen, ze hebben dan gewoon trek. Heel apart!

Het is een fantastische dag met leuk gezelschap. Er zijn 3 Britten, Matt, Louise en Fran (die sinds 6 weken in Bangkok woont). Ook is er een meisje bij uit Marseille, Elize.

De volgende dag doen we de fulldaytour waarbij we zoveel mogelijk op zoek gaan naar wildlife! We doen een trekking van 3 uur in de jungle en rijden veel rond in de open jeep waarbij wij achterin zitten. Er is nog een stel uit Duitsland bij gekomen en een jongen uit Nederland, Tim. We zien onder andere de Great Hornbill, een vogel met een knalgele snavel en een spanwijdte van 120 cm. Een Monitor Lizzard, die afstamt van de Komodoleguaan, White Handed Gibbons (bruine en witte), een Black Tan Squirl, veel spinnen, een schorpioen, reeën, rendieren en heel veel apen. Ook bezoeken we een hele mooie waterval, waar je helaas niet in mocht zwemmen. . 

Aan het eind van de dag gingen we naar een tweede waterval. Ietwat teleurgesteld, omdat ik hoopte dat dan nu het moment zou komen dat we op zoek zouden gaan naar wilde olifanten! Zij leven namelijk ook in het park. Iets wat ik ontzettend graag wilde zien en al dagen lang vurig op hoopte. Het zien van de olifanten gebeurt de rangers namelijk lang niet elke dag, je moet dus echt geluk hebben. 

Onderweg naar de waterval vertelde de gids al dat het mogelijk was dat we olifanten zouden kunnen tegen komen langs de weg. We moesten dan vooral in de jeep blijven zitten en onze camera's gereed houden. Onderweg naar de waterval viel het me op dat de gids zijn telefoon nauwkeurig in de gaten hield. Hij werd dan ook na ongeveer tien minuten gebeld en ik zag hem vlug gebaren naar de chauffeur dat hij als de sodemieter om moest keren. Vervolgens klom hij al rijdend half uit zijn raam om ons te vertellen: Er waren door andere rangers olifanten gesignaleerd! OMG! Het zal toch niet echt?! Wat spannend! Iedereen werd stil en pakte alvast zijn of haar camera. Wij verwisselden nog snel even een batterij in de GoPro, zodat we niet op een eventueel moment supreme met een lege batterij zouden zitten. Ook kruisde ik mijn vingers, mijn tenen en ach wat maakt het ook uit, ook mijn benen. Wie weet zou het helpen... ;)

De speed limit werd compleet genegeerd en we raceten naar de locatie. Het was dezelfde weg waar we die dag al 3 of 4 keer overheen waren gereden. Er stonden meerdere auto's en jeeps langs de weg, allemaal rangers met kleine groepjes toeristen. Iedereen vol spanning kijkend naar de jungle langs de kant van de weg. Wij parkeerden ook langs de kant van de weg en manoevreerden onszelf in de juiste positie in de jeep. Rob met de GoPro en ik met de iPhone. 

We hoorden al na zo'n 5 a 10 minuten wat geritsel en geknaag in de bosjes. Geluiden die misschien van olifanten af zouden kunnen komen, maar erg duidelijk was het niet. Man, wat vond ik het spannend. Ik bleef er zowat in.

Verschillende takken en blaadjes werden steeds harder van de bomen afgerukt. Gehijg en geproest van achter de bosjes. Ook hoorden we voetstappen van een zwaar iets. Ja, dit moesten toch wel olifanten zijn? Je kon merken dat ook de rangers wat zenuwachtig begonnen te worden, heen en weer lopen, kijken met de verrekijker. Naar elkaar wijzen en met elkaar praten en overleggen.

Op een gegeven moment, na zo'n half uur (al leek het wel 3 uur te duren), was er geritsel vlák naast de weg. Ik hoopte nog harder dan ik al deed dat er een olifant alsjeblieft naar de weg zou komen. Dat hij op de weg ging staan, zodat ik hem of haar goed kon zien. Ook de gids begon te zeggen: "Come on, please come to the road". MAN IK HIELD HET NIET MEER! 

Er werd plaats gemaakt langs de kant van de weg, zodat de olifanten vrij baan zouden hebben om naar de weg te komen. Auto's gingen voor- en achteruit, mensen gingen echt in positie staan met hun camera's. Jeetje, dit was toch wel heel bijzonder hoor, ging het dan echt gebeuren?

Het duurde en het duurde maar... en net toen ik de hoop had opgegeven, zag ik een SLURF uit de bosjes komen. OMG, er was ECHT een olifant! Hij liet steeds meer van zich zien, zijn oren, zijn kop, en weer die slurf in de lucht. En vervolgens stond hij op de weg. Jaa! We zagen een Echte Wilde Olifant! Maar dan denk je dat dat alles is? Nee dus! Ha! Er kwam vervolgens namelijk nóg een olifant. En ook nog een kleintje. En nóg een en nóg een. En toen stonden er na een paar minuten 10! olifanten op de weg. Een complete familie! Vader, moeder, tantes, ooms, kinderen en kleinkinderen. Nou... veeg mij maar op hoor, huilen tot en met! Ik was zo intens blij en gelukkig. Er waren gewoon wilde olifanten! En wij waren erbij! Man, man, man... ongelooflijk mooi.