2 day trekking Nong Khiaw

Dag vrinden en vrindinnnen,

In het vorige verhaal lazen jullie al dat we onze reis zouden vervolgen naar Nong Khiaw. Om hier te komen boeken we een minivan (jep...helaas) bij een kantoortje ergens in een zijstraat van Luang Prabang en doen vast een paar schietgebedjes voor een chauffeur die normaal rijdt. Op donderdag 28 september zouden we tussen 8:30 en 9:00 uur worden opgehaald. Om 8:15 kwamen we beneden bij ons Soutikone Place 2 Hotel voor een ontbijt. Bleek meteen dat de chauffeur er al een kwartier stond te wachten... Ok, apart, een Lao die te vroeg is. Hopelijk heeft hij niet zoveel jakkerende haast tijdens het rijden. 

Stipt om 8:30 uur schuiven we het laatste stukje pannenkoek naar binnen en nemen nog een slok koffie om de boel weg te spoelen. Het blijkt dat er al wat mensen in het busje zitten, dus die hebben zeker een half uur op ons (en nog twee anderen uit ons hotel) zitten wachten. Onderweg naar Nong Khiaw stappen er steeds meer mensen in, zodat we uiteindelijk met 4 westerlingen opgepropt op de achterbank zitten. Hier is eigenlijk plaats voor 3 Aziatisch gevormde mensen, je kunt je dus voorstellen dat we na 3 uur over een dirtroad met hobbels en diepe kraters compleet verkrampt en in de kreukels aankomen. Goed. Weer een ervaring met een minivan...

We besluiten om de taxi-jeep naar het centrum te skippen, omdat het ons wel fijn lijkt om na deze helse rit even de benen te strekken. Ware het niet dat we ietwat verkeerd, heuvel op, in de brandende zon, zonder schaduw, een iets minder prettige tocht lopen dan vantevoren gedacht. Echt weer een topidee van ons. :D

We zoeken wat rond in het centrum naar een leuke slaapplaats en vinden de meest idyllische bungalow aan het water voor maar 5 euro per nacht. Er zitten overal gaten en kieren in de vloer en muren, ook zien we best wel wat muggen en later ook motten en een heuse bidsprinkhaan, maar dat kan ons niet deren. Dit is echt geweldig!!! Wat een mooi plekje hier. Er is zelfs een hangmat!

Op internet hadden we al gelezen dat je hier hele mooie trekkings kunt doen. Je gaat hierbij met een groepje inclusief gids de bergen in en slaapt dan in een zeer afgelegen dorpje bij mensen thuis. GAAF! Wat iets minder gaaf was, was de prijs. Die was namelijk behoorlijk aan de hoge kant, namelijk ruim 110 USD per persoon, als je met z'n 2-en zou zijn. Tsja...en we zijn natuurlijk wel backpackers, dus dit willen we liever niet betalen. Tevens vinden we het ontmoeten van andere mensen ook leuk, dus wilden we graag met een groepje gaan.

Aangezien we toch zo lekker knus op de achterbank zaten en drie uur lang gekletst hebben over van alles en nog wat, besluiten we om de twee Britten en twee Duitsers uit het busje op te zoeken om te vragen of ze ook in waren voor deze trekking. Dit zijn ze gelukkig en na wat onderzoek en prijsvergelijkingen komen we uit bij Tiger Trails. We boeken de trekking en hebben het plan om over twee dagen de tocht te gaan maken, op zaterdag.

Sinds een dag of twee begon zich een rode uitslag over mijn hele lichaam te verspreiden. Dit werd steeds wat erger, waarbij ik uiteindelijk van top tot teen eronder zat. Ik voelde me verder prima, op een wat 'dronken" gevoel na. Heel vreemd. Bij de plaatselijke apotheek vraag ik om advies en de vrouw trok meteen een doosje uit de kast toen ik haar liet zien wat ik had. Blijkbaar herkende ze het als een allergische reactie op het 1 of ander, want ik kreeg anthistamine. Uiteraard hebben we zelf ook even opgezocht wat het zou kunnen zijn en wat je er tegen kon doen, dus besloten we om de medicijnen te kopen. Ook kan het geen kwaad om antihistamine te nemen, dit wordt namelijk ook gebruikt tegen reisziekte. Baat het niet, schaadt het niet zullen we maar zeggen.

Als de volgende dag 1 van de Duitsers een voedselvergiftiging bij het Indiase tentje blijkt te hebben opgelopen, besluiten we een dag later de trekking te gaan doen. Dit komt mij ook niet verkeerd uit, want ik wil het graag even rustig aan doen met die rare uitslag. Als we 's avonds bij Delilah's een taartje gaan eten (dit tentje hoort bij Tiger Trails) raken we aan de praat met Harp, de eigenaar. We vertellen hem over de uitslag en hij roept een gids erbij. Die lijkt het te herkennen en vraagt of we recent in de jungle zijn geweest. Hij heeft namelijk ook zoiets gehad en dit kwam door bepaalde bladeren waar hij mee in aanraking was gekomen. Laten wij in Luang Prabang nou net een hike hebben gedaan met een ENORM overgroeid pad, waarbij we ons een weg moesten banen door de bladeren en bomen... Zou kunnen dus! Bij hem ging het vanzelf weg, dus ik wacht ook maar af. Naar het 'ziekenhuis' gaan hier in Nong Khiaw had volgens Harp ook geen zin gezien er geen dokter aanwezig is in het weekend. En onze telefoons hebben ook al geen bereik hier. Jemig...we zitten hier toch wel echt afgelegen hoor. Gezien ik me verder goed voel is er geen reden tot paniek en wachten we gewoon even af wat de antihistamine gaat doen. 

Op zondag is het dan zover! We gaan op pad! Om 8 uur verzamelen we bij Tiger Trails en hier blijkt dat nu de twee Britten ziek zijn geworden. Ook voedselvergiftiging. Gaat lekker dus. Er zijn nog twee andere jongens bij gekomen, dus uiteindelijk gaan we alsnog met z'n 6-en op pad. Het klikt heel goed in het groepje en dit maakt het reizen zo ontzettend mooi! We kletsen wat af en komen veel te weten over andere landen en culturen. We beseffen ons maar weer al te goed hoe goed we het in Nederland hebben. Er is namelijk ook een jongen bij afkomstig uit een zeer afgelegen gebied in Rusland, vlakbij Mongolie, die nu in Parijs woont. Hij vertelde situaties uit zijn jeugd en hoe hij in Frankrijk terecht is gekomen, dit maakte behoorlijk indruk op ons. 

De eerste dag varen we eerst een uur met de boot. We komen in een dorpje aan waar wederom de tijd stil lijkt te hebben gestaan. Huisjes op palen van bamboe met een bladerendak. Overal lopen kippen en hanen, die eieren en vlees (en pezen die ook gegeten worden en heel vies zijn) op de plank brengen. Het viel ons al eerder op dat er in Azie en zeker ook in Laos heel veel kinderen zijn, en allemaal zo lief en spontaan. Ze zijn niet bang of verlegen en willen allemaal even een kijkje komen nemen naar wie er in hun dorpje zijn aangekomen. Heel leuk! De hele familie woont bij elkaar, 3, 4, 5 generaties en er is geen elektriciteit. De 'wc' is een hokje met 4 'muren' van bamboe en het doorspoelen doe je uiteraard met het bakje water wat in een grote emmer ligt. Ik gok dat het 'riool' uitkomt in de rivier, waar even verderop de was wordt gedaan en waar de kinderen in spelen. Ze zullen wel een goede weerstand opbouwen op deze manier ;)

Ook al hebben we al een eigen gids, er is blijkbaar afgesproken dat als je in een dergelijk dorp aanmeert, je ook een gids van het dorpje mee krijgt. Zo verdienen ze wat geld en worden zij ook wat beter van het kleinschalige toerisme. Deze beste gids spreekt echter geen Engels en loopt zo hard (op zijn slippers!) naar boven het pad op, dat we hem na de derde bocht al kwijt zijn. Hahaha!

Deze dag lopen we door de '100 watervallen' naar boven. Dit is echt super gaaf! Ik vertel hier niet teveel over, want Rob heeft weer een mooi filmpje gemaakt (die jullie onderaan dit verhaal kunnen vinden). Als we eenmaal boven zijn, gaan we lekker lunchen (rijst in bananenblad, echt heerlijk) en vervolgen onze hike weer terug richting de rivier. We steken deze per boot over en bezoeken een grot. Deze grot werd in de oorlog gebruikt als schuilplaats en er werden zelfs gewonden verzorgd. Van dit laatste is nog het 1 en ander te zien, alsmede ook kogels!

Het laatste deel van de trekking is behoorlijk zwaar. We lopen en we lopen....in de hitte...en ik ben aan het eind echt ka-pot! Mijn benen lopen, maar ik voel ze al een tijdje niet meer. Ik weet eigenlijk van voren niet meer dat ik achteren leef. Dit verdwijnt echter als we bij onze eindbestemming aankomen: het Hmong-dorp! Ook hier weer allemaal schattige en hele blije kindertjes die ons een enorm warm welkom geven. We worden door onze gastheer Mr Bullet onthaald met LaoLao (eigengemaakte whiskey) en een stevige handdruk en/of knuffel. Hij laat ons onze eigen bamboehut op palen zien (4 muren en een grote plank waar we op slapen :D) en vertelt ons waar we kunnen douchen. Deze douche is de bekende emmer met bakje... Ja hoor, daar issie weer! Maar nu dus om te douchen. Gatver. Maar echt. Maar we mochten ons ook in de stromende rivier douchen, dan brachten de kindertjes ons er wel even heen. OK, dat laatste dus maar, haha. 

Deze avond zal ik echt nooit vergeten. Rob en ik werden aan beide handen vastgepakt door de kinderen en zo werden we door het pikkedonker naar de rivier gebracht. Eenmaal daar aangekomen zagen we een vrouw de was doen en konden wij onszelf ook lekker opfrissen. De kinderen hielpen al giechelend mee om ons nat te maken en vonden het prachtig om deze gekke westerlingen zo in het water te zien staan met shampoo in het haar. Om ons heen waren er allemaal vuurvliegjes, die heel behendig door de kinderen werden gevangen en aan ons tentoongesteld werden. Boven ons scheen er een hele felle maan en schitterden duizenden sterren. We zijn hier echt in het paradijs! Wat een ervaring! (nu ik dit schrijf, krijg ik alweer kippenvel :D)

Toen iedereen weer fris en fruitig was (behalve de ene persoon die het emmerbakje wel een goed idee vond...) konden we bij Mr Bullet in zijn huis zittend op de grond aanschuiven voor het avondeten. Sticky rice met kip (al leek het bij mij alleen bot of pees), pompoen en chili. En uiteraard Beerlao.

De nacht was er 1 waarbij we meerdere keren werden gewekt door krolse katten, varkens, schelle hanen en andere geluiden. Maar dat maakte ons niet uit, want we waren zo moe, dat alleen liggen al helemaal fantastisch was. Ookal was het een plank met een superdun 'matrasje'. 

De volgende dag vertrokken we na het ontbijt, wat bestond uit rijst en ei, naar het schooltje wat in het dorp stond. Dit schooltje is mede mogelijk gemaakt door financiering van Tiger Trail. Ook dit dorp kan dus meeprofiteren van het toerisme in de regio, al is dit hier gelukkig erg kleinschalig. In Laos hebben alle kinderen een schooluniform aan, de meisjes een zwarte rok en de jongens een zwarte broek, met daarboven een wit blousje. Ze zitten met alle leeftijden door elkaar in 1 klas, op een houten bankje aan een tafel met een vak eronder. We deelden koekjes en snoepjes uit en daarna werd er voor ons gezongen. Dit zal denk ik een bedankliedje zijn geweest. Zo cute! 

Het was tijd om het Hmong-dorp te verlaten. We vervolgen onze weg de andere kant het dorp uit, dwars door rijstvelden, rivieren (want tot twee keer toe lag de brug kapot in het water), jungle, bos en weides. Allerlei soorten landschappen kwamen voorbij, magisch mooi! Zie ook hiervoor weer het filmpje.

Na ongeveer 5 uren lopen, diverse glijpartijen en de nodige bloedzuigers, komen we eindelijk aan bij de rivier. YES, made it. We nemen een verfrissende duik en maken ons op voor het laatste deel van de tocht. We kayakken namelijk terug! Als de boot aankomt met de kayaks zien we dat de 2 Britten erop zitten, ze zijn fit genoeg om het laatste deel mee te doen en zijn dus speciaal naar dit punt gekomen om met ons groepje mee te doen. Zo leuk! Met z'n 8-en kayakken we de zon tegemoet (hoe idyllisch weer) en pakken nog even een paar stroomversnellingen mee. In zo'n anderhalf uur komen we aan bij het eindpunt en besluiten om 's avonds met z'n allen lekker te gaan eten. Na al onze inspanning kunnen we wel een goede maaltijd gebruiken!

Bij 1 van de weinige restaurants in Nong Khiaw schuiven we met z'n 8-en aan en verorberen we de lekkerste spaghetti OOIT! Om het af te leren nemen we ook nog een LaoLao whiskey en een Beerlao en vallen we als we eenmaal 'thuis' in de bungalow zijn, als een blok in slaap. En het mooiste is: de volgende dag is mijn uitslag ook nog eens helemaal verdwenen. Yeah!

Deze twee dagen waren echt heel mooi en bijzonder. We hebben ons helemaal stuk gelopen (om en nabij de 40.000 stappen gezet!), de meest diverse natuur gezien, hele lieve en blije mensen ontmoet en op deze manier echt een heel mooi stuk Laos mogen ontdekken. Wat een geluk!

Liefs, Rob en Nynke

Link filmpje: 

https://youtu.be/Edi5EEuNQTU