Australie deel 3 - Ningaloo Reef en zuidwesten

Hallo lezers!

Na geruime tijd als een zandkorrel geleefd te hebben, vonden wij dat we onszelf wel een wat luxere nacht konden gunnen. We boekten een veel te dure maar o zo fijne Bed&Breakfast in Broome en stonden daar om 9 uur 's ochtends al voor de deur. Hoezo heel veel zin in een normaal bed en een heuse douche, haha. Veels te vroeg natuurlijk, want er werd niet eens open gedaan toen we aanbelden! Dus toch maar even naar het strand waar ons de meest mooie blauwe zee lag te wachten totdat we een duik zouden nemen. Maar nee... we zijn nog steeds een beetje bang gepraat door de verhalen van de krokodillen, haaien en de box jelly fish die in de zee zouden zwemmen, dus die duik lieten we even aan ons voorbij gaan. Er lag ook niemand in het water, op twee backpackers na, die aan kwamen lopen met hun volledige bepakking inclusief tent en alles... Best vreemd als je een dagje naar het strand gaat toch... Een paar dagen later komen we erachter waarom ze dit deden... Maar dat zometeen... :)

Na een heerlijke douche, met twee keer haar wassen inclusief CONDITIONER (wat een genot!) en daarna als bonus mijn haar FOHNEN (nog meer genot!) zijn we pizza gaan halen bij Domino's en liggen we daarna zo breed mogelijk in bed. Omdat het kan. Ha! Er is onbeperkt wifi, waar we graag flink gebruik van maken zodat we even met mijn lieve zuster Maaike kunnen bellen, en zelfs ook nog een televisie, nouuuu, onze dag kan niet meer stuk hoor! En er was ook een zwembad waar we even heerlijk in hebben liggen dobberen. 

De volgende dag gaan we helemaal fris, fruitig en herboren weer verder in onze truck en vervolgen we onze weg richting het zuiden. We hebben in Broome niet veel van het strand gezien, omdat we zoveel mogelijk gebruik wilden maken van onze kamer, dus besluiten onderweg ergens te stoppen om even te zwemmen. In de B&B werd ons namelijk verteld dat het allemaal wel wat meeviel met de gevaarlijke zee, en dat die box jelly fish pas komt als The Wet echt is ingetreden. Dus wilden we het erop wagen! We kregen als tip Eighty Mile Beach. Dit lag paralel aan de meest lange en saaie rechte weg OOIT, maar we wilden na een aantal kilometer richting zee rijden over een pad, maar... dat pad kwam helemaal niet. Blijkt dat er over 80 mijl maar 1 pad naar zee is, en die lag nog zeer ver weg. Haha, dat gaat lekker. Eerst maar een camping zoeken dan, want deze dag zwemmen werd niks meer...

Die avond staan we weer op een gratis "camping" oftewel truckstop in het zand en struikjes tussen allemaal andere backpackers en campervans. Op een gegeven moment komt er een roadtrain aanrijden die op het terrein blijft staan met ronkende motor. En ik kan je vertellen, dan trilt zo ongeveer het hele universum zo gigantisch is zo'n ding! Haha. Er stappen 2 mensen uit met enorme backpacks en tent en alles en die lopen langs alle busjes, heel apart. Op een gegeven moment komen ze bij ons en valt het kwartje... Het zijn de twee mensen van het strand die daar met hun hele hebben en houden liepen en de zee in gingen, om te douchen. Ze zijn op zoek naar een gratis kampeerplek en een lift voor de volgende dag. De roadtruckchauffeur bleef op ze wachten totdat ze een lift hadden gevonden, zo niet dan zouden ze namelijk weer met hem meerijden naar het motel verderop en de volgende dag weer met hem verder. Blijkbaar zei iedereen neen en uiteindelijk kwamen ze bij ons. En wij zeiden uiteraard ja, hartstikke gezellig! 

Die avond zien we 1 van de mooiste sterrenhemels ooit. Wauw, wauw, wauw. We zien miljoenen fonkelende sterren boven, voor en naast ons. Het lijkt wel alsof we hier veel dichterbij de hemel zitten dan in Nederland, heel apart, we zitten er middenin! Prachtig! En als bonus zien we ook nog heel duidelijk DE MELKWEG!

Na een heldere en frisse nacht proppen we de lifters achterin de truck en vervolgen onze weg. We droppen ze voorzien van thee, water en mentos ;) zo'n 140 kilometer verderop. Helemaal blij waren ze!

Eindelijk komen we dan op het oh zo gewenste strand aan en is het de vele kilometers wel waard zeg! We rijden met de truck het strand op, wat natuurlijk al supercool is, en zien de allermooiste schelpen in het roze, wit, parelmoer en wokkels en stukken koraal tegen een turquoise zee. Het waait wel echt keihard en ook de bush fly gedoopt "Henk" irriteert ons uiteraard weer mateloos, dus op het strand liggen is er niet echt bij. Maar ach, niks in het leven is perfect zal ik maar zeggen ;)

We proberen nog even te frisbeeen, wat natuurlijk door de wind niet lukt. Maar het is ook leuk om dat ding zo hoog mogelijk de lucht in te meppen en daarna weer op te halen. We lijken wel twee blije puppies, hahahaha! Het zwemmen in de zee blijft beperkt tot water tot de kenkels, want het blijkt hier honderden meters zeeinwaarts zeer ondiep. Maar dat mag de pret niet drukken, het is hier erg mooi!

Na deze welkome onderbreking van de lange afstand, kloppen we het zand van ons lichaam en hijsen onszelf weer in de truck. Op naar Port Hedland, de stad die bekend staat om de grote ijzererts- en zeezoutindustrie. We zien daar een trein met honderden wagons, niet normaal hoe lang dat gevaarte was, er kwam geen eind aan! Ook is er een gigantische haven met enorme schepen voor de export. Er wordt veel aan zoutwinning gedaan en ook dat is niet te missen. Wat een industrie, alles en iedereen lijkt in het teken te staan van deze business. Heel apart! Verder is het namelijk een soort spookstad want zien we weinig mensen lopen. Vast allemaal aan het werk..haha, all about the money! 

Als we uitgekeken zijn in deze bijzondere stad vervolgen we onze weg naar Karijini National Park, onze volgende bestemming. Onderweg zien we de ene minesite na de andere en komen we de langste roadtrains van onze trip hier in het woeste West-Australie tegen, van wel 5 laadbakken lang! Wow! Zeer bijzonder hier, maar niet per se mooi, vanwege al die lelijke minesites ;) Iets verderop kwam er rustig een politieauto op ons af rijden op de rechter rijbaan. En aangezien de Aussies links rijden, kun je je voorstellen dat dat nogal vreemd en gevaarlijk is. Hij gebaarde als een idioot naar ons dat we de berm in moesten, en toen we even verder keken zagen we ook waarom. Er kwam een soort graafmachine op een roadtrain aan die zo breed was als twee weghelften! WOW, geen wonder dat die politieagent zo spastisch deed, als we niet aan de kant waren gegaan, dan waren we geraakt. Kan allemaal hier... haha, mooi!

Eenmaal aangekomen in het Karijini National Park vertrekken we na de lunch voor een leuke wandeling van zo'n 8 kilometer. We lopen naar de Fortesque Waterfall, Fern Pool en Circular Pool, bij Dale Gorge. Echt prachtig! Stel je maar eens voor, het is bloedheet, je loopt over de warme rode rotsstenen langs een prachtige brede en frisse waterval, richting een superhelder blauw meer waar je in kunt zwemmen. En toen we even gingen pootjebaden kregen we nog een gratis fish spa als bonus ook!

De avond brengen we door op weer een gratis camping, met dit keer een echte trein op een echt treinspoor in de 'achtertuin'. Bij het passeren van de overweg zijn er geen lichten of slagbomen, maar wordt er heus getoeterd! En hard ook! En deze trein met wagons vol goederen rijdt dag en nacht door... en blijft dan dus ook toeteren. Dus kregen we zo'n 5 keer per nacht een rolberoerte van de schrik van het getoeter....hahaha. Afijn.

We vervolgen onze weg richting de kust en komen honderden kilometers geen beschaving tegen. Het enige wat je ziet is de weg, bosjes, struiken, verbrande bomen, zand, fata morgana's en veel tornado's. Zeer bijzonder! Wel ietwat saai...je kunt nergens even een bakje koffie halen ofzo, dus het is rijden, rijden en nog eens rijden. :)

Gelukkig komen we de volgende dag aan in Exmouth, waar we het zo ontzettend leuk vinden dat we er in totaal wel 5 dagen blijven! Er is namelijk gratis wifi (schaars en duur in dit land dus heel fijn) een heus zwembad wat zo groot is dat je er baantjes kan trekken, een normaal doorspoeltoilet (ipv longdroptoilet, een soort dixie) en een hele fijne douche. Ook lopen er emoe's rond. Dit dier is na de struisvogel de grootste nog levende vogelsoort en de grootste van Australie. En groot dat ie is! Meine liebe, wat een enorme poten heeft dat ding! En dat is alleen nog maar de camping! Want de omgeving is uiteraard het voornaamste waarom we hier meerdere dagen willen verblijven...

We zitten namelijk vlakbij het Ningaloo Reef. Dit is zeg maar het kleine broertje van het Great Barrief Reef in het Noord-Oosten van Australie, maar dan volgens velen nog mooier! Dit omdat het rif dichterbij de kustlijn ligt en je daardoor vanaf het strand zo naar al het moois kunt snorkelen. Ook is het koraal meer intact en daardoor vol kleur en leven. Het Ningaloo Reef is 260 kilometer lang en strekt uit tussen Exmouth naar Coral Bay en Carnarvon. 

Na een aantal heerlijke zonnige dagen trekken we eropuit naar Turquoise Bay. Op de 1 of andere manier waren de weergoden ons eventjes niet gunstig gezind, want er trok een enorme regenbui over ons heen. Maar dit had 1 groot voordeel... Toen wij namelijk het Cape Range National Park binnen reden, waar onze snorkellocatie zich bevindt, zagen we tientallen kangoeroe's op de weg staan die het regenwater van het asfalt aan het aflikken waren! En dat was ZO GAAF!!! Ze keken naar onze auto en bleven in eerste instantie zitten, maar toen we dichterbij kwamen, sprongen ze gauw weg achter een bosje. Zodra we voorbij gereden waren, hopten ze weer terug naar de weg om verder te drinken. Hoe schattig!

Turquoise Bay staat bekend om het zogenaamde driftsnorkelen. Dit betekent dat je, in dit geval, links de zee in gaat en je mee laat voeren door de stroming a la Nemo en zijn schildpadvrinden en rechts er weer uit moet. Je moet dan dus wel even opletten dat je niet te ver meedrift, anders wordt je door een muil meegetrokken richting open zee. En dat is ietwat te ambitieus. Wij gingen overigens rechts de zee in, om tegen de stroming in te snorkelen om vervolgens na een hondertal meters weer terug te drijven. Goed voor de beweging niet waar? ;) 

We zagen vrijwel direct een grote Green Turtle (omg!!) en een vis van ruim 1,5 meter lang, een Groper. Dat beloofde heel wat goeds! En dat was het ook! Want we zien de meest mooie gekleurde papegaaivissen, zwart-witte kleine Nemo-achtige visjes (helaas niet de echte oranje Nemo's kunnen spotten), longtoms een soort kleine langwerpige zwaardvisjes en nog veel meer.

Op een gegeven moment was Rob met de GoPro als een wilde achter een mooie vis aan het aanzwemmen, met mij ietwat langzamer erachteraan haha, toen ik in mijn ooghoek iets op de bodem zag liggen... Blijkt het gewoon een heuse Sting Ray te zijn!! WOW! Ik kan niet met woorden beschrijven hoe gaaf dat was, wat een ongekend bijzonder mooie snorkeltrip! Yes! En om het nog even af te maken zagen we ook nog haaien... ja, echt. Niet te doen toch, zo mooi!

Na deze dag vol snorkelplezier in het koude zeewater gaan we zeer voldaan terug naar de camping. Om daar vervolgens nog even 4 toch best wel grote tornado's te zien die tussen de tenten en campervans doorraasden. Kan allemaal hier joh, kijkt niemand van op. Behalve wij... Toen we onze kin tussen de rotzooi van de grond hadden geraapt, zijn we van de schrik maar even een lekkere fish and chips gaan halen in het centrum. Waar we ons vervolgens weer rot schrokken...maar dan van de prijs, haha!

De volgende snorkeldag zag Rob een enorme kreeft over de bodem van de zee lopen en zagen we samen nog een blauwgespikkelde rog, Common Dart en Pointed Sweetlips, echt prachtig! Ook waren we nog getuige van 2 Duitsers die we bijna zagen verdrinken, omdat ze al zwemmend hun wegdrijvende bal wilden ophalen. De sukkels. Want een bal die wegdrijft, haal je al zwemmend tegen de stroom natuurlijk nooit in. En in plaats van te denken, laat die bal maar zitten, want ik ben nu nog steeds niks dichterbij gekomen, maar al wel ver van het strand af en dat kan gevaarlijk zijn ivm kou, stroming en moe... zwommen ze steeds verder en verder. Totdat het meisje wel erg moe werd, op haar rug ging drijven en eigenlijk niet meer terug kon zwemmen. Gelukkig waren daar de altijd zeer behulpzame Aussies die met de floating noodles (zo'n piepschuimen grote stengel) van hun kinderen, vanaf het strand iets verderop naar hun toe zijn gezwommen. Uiteindelijk was iedereen weer veilig op de kant en gingen de twee Oosterburen al lopend in de branding richting bal. Na anderhalf uur waren ze terug... zonder bal. Het was echt het perfecte scenario voor een B-film die slecht af zou lopen... 

Terug op de camping worden we gek van onszelf wat betreft de vliegen. Die beesten zijn zo irritant bezig om op je te gaan zitten, dat zelfs als ze niet op je zitten, je denkt dat ze op je zitten. Wij noemen dit fenomeen "fantoommuggen". ;)

Afijn, na deze heerlijke dagen checken we dan toch echt een keer uit, vullen de 2 tanks met diesel voor het achterlijke bedrag van 200 dollar en vervolgen onze weg naar Coral Bay. Hier gaan we met de Manta Ray zwemmen, wat echt het beste idee OOIT was. Uiteraard weer een rib uit ons lijf, we houden geen ribben meer over zo, maar zeer zeker waard. Zie hiervoor ook zeker het filmpje!

Op deze prachtige zonnige dag gaan we gewapend met snorkeluitrusting en GoPro met een catamaran de zee op. Op de eerste snorkelplek (want dat gingen we ook nog doen :)) zagen we direct een witpunthaai van zo'n 60 centimeter, een schildpad en een octopus! Deze laatste veranderde, zodra Rob met de camera in de buurt kwam, in de kleur van het koraal, hoe gaaf! Zo zag je hem echt bijna niet, terwijl hij daar heel stil het koraal nadeed, haha, wat een slim beest. Ook zagen we prachtig koraal, wat uit de bodem kwam opzetten als een soort muziekorgel. 

Na het snorkelen op deze mooie plek in het superheldere water gingen we ons opmaken voor het hoogtepunt van deze tour. Tenminste, dat hoopten we! De organisatie werkt namelijk samen met een klein vliegtuigje die vanuit de lucht de Manta Ray gaat spotten. Zodra er 1 is gelokaliseerd, wordt de lokatie doorgegeven aan de boot en wordt er naar toe gevaren. De Manta Ray wordt zo gevolgd en daardoor kunnen wij op de juiste plek het water in. De Manta Rays's zijn zogeheten residents in dit water, en er zwemmen dus een boel rond in de wijde omgeving. Maar het kan natuurlijk zo zijn dat je niks ziet, het blijven wilde dieren uiteraard. Maar wij hadden het grote geluk om er 1 te zien!

We werden in twee groepen verdeeld, waarvan wij in de eerste groep zaten. We moesten aan de achterkant van de boot gaan zitten, met snorkels, maskers en vinnen gereed. Simon, de tourguide in het water, zwom continu met de Manta mee, dus je moest goed op hem letten, zodat je wist welke kant je op moest zwemmen. Een Manta eet plankton en gaat eigenlijk steeds heen en weer in het water, om zo teugen water in zijn bek te gieten, om de plankton eruit te zuiveren. Heel sierlijk en beheersd vliegt ze eigenlijk door het water. Op het moment dat de tourguide op de boot het signaal gaf, moesten we het water inglijden (niet springen, want dat schrikt de Manta af) en snel richting Simon zwemmen. En toen... toen was het moment daar. De tourguide op de boot riep GO GO GO!!! En wat niet de bedoeling was, gebeurde wel, de meeste mensen sprongen als een malloot het water in en begonnen als een wilde te zwemmen! Ik daarentegen gleed 'netjes' het water in en kwam dus direct op 3 meter achterstand ten opzichte van de rest. Dit resulteerde in vooral zicht op luchtbelletjes van de mensen voor mij en moest ik behoorlijk aanmaken om dichterbij te komen. Nogal kansloos ;) Tel hierbij op dat ik het allemaal ZO ONTZETTEND GAAF vond en mijn masker nogal zwaar ademde, dat ik een halve hyperventilatieaanval in het water kreeg, hahahaha. Als een aangespoelde zeehond hing ik in het water te spartelen om lucht te happen en te zwemmen. Maar goed, het was supergaaf om dit, zij het van een afstandje, te zien! 

Op een gegeven moment moest groep 1 eruit en ging groep 2 erin. Wat later ging groep 2 eruit en mochten de mensen die dat graag wilden, nog een keer het water in. Ik ging ook en was weer niet 1 van de snelste... Maar op een gegeven moment maakte de Manta een bocht richting mij en wachtte ik rustig tot ze prachtig sierlijk onder mij door bewoog. Het was echt zo ontzettend mooi! Magisch was het!

Rob daarentegen is gewoon de HELE TIJD bij Simon wezen zwemmen en heeft de Manta van voor-, achter- en zijkant gezien. Hij kwam helemaal pakot uit het water, buiten adem, maar met beeldmateriaal! Wat een held is het ook! Zie hiervoor het filmpje! Na dit geweldige avontuur varen we naar de laatste snorkelbestemming, waar we getrakteerd worden op een groep dolfijnen. Kan het nog mooier vandaag?!

De volgende dag kregen we aan het eind van de middag van onze Aussie-buurmannen op de camping een heuse kreeft met een lekker broodje op ons bord. Die kreeft hadden ze namelijk gevangen met speervissen en het gevaarte was zo gigantisch, dat zij het met z'n 2-en lang niet op konden. Zeer lekker! Ze hadden ook een hond bij zich, genaamd Turbo, die nogal een obsessie had met zijn tennisbal en ons. Steeds die bal bij ons neerleggen en wachten totdat wij het weggooiden, zodat hij het weer kon ophalen. Onvermoeibaar dat beest. 's Avonds gingen de mannen op stap en de hond bleef achter bij ons, zo schattig! Om 1 uur die nacht kwam 1 van de buurmannen terug met een meisje, waarna ze samen in de camper de hele camping wakker kreunden...dat was iets minder schattig...

Op 1 van de avonden maken we Rob's beroemde Pastasalade, stoppen dat in twee pannetjes en rijden naar een offroadpad. Daar wilden we eigenlijk naar de zee rijden, maar rijden de auto compleet vast in het zand. Hahahaha. Oeps. Rob duikt in het zand en graaft de banden met zijn handen uit, we gaan op zoek naar losse takken en hij legt die achter de banden. Dan zet hij de auto in zijn achteruit en manouvreert de auto zo weer uit de zandduinen. Wat een held! 

Na onze zee-avonturen vervolgen we onze weg naar Carnarvon en bezoeken daar onder andere het Nasa Space Museum, supergaaf ook weer! Hoe leuk gemaakt allemaal, met ruimtesondes en ruimtepakken en alles, voelden ons net een kind. Vooral ik dan, ik heb drie uur in mijn zilveren ruimtepak rondgelopen, :D

De volgende bestemming is Denham en Monkey Mia. Onderweg in de auto luisteren we naar kerstliedjes en zingen uit volle borst mee. Best gek, zingen over sneeuw in de bloedhitte. Vlakbij Denham ligt Shell Beach, een strand VOL witte schelpjes (kleine soort kokkels), die nergens anders ter wereld voorkomen. Heel mooi gezicht! In Monkey Mia gaan we naar dolfijnen kijken die tot aan de kust komen, ook mooi, maar ons veel te toeristisch. De dolfijnen hebben zelfs namen en toeristen mogen ze voeren. Niet ons ding, maar toch is het zien van dolfijnen altijd wel erg mooi. Wat we daar ook zien zijn PELIKANEN! Ohhhh echt prachtig, die dieren zijn echt heel bijzonder om te zien. 

Na deze gave dieren zetten we weer koers naar het zuiden. Dit keer staat Kalbarri National Park op het programma. Onderweg zien we hele mooie uitgestrekte graanvelden op glooiende heuvels. Soms lijkt het hier net op Frankrijk. Ook zien we voor de verandering eens stenen huisjes in plaats van de gebruikelijke huizen gemaakt van golfplaten. We zijn in dit gebied net na het seizoen van de wilde bloemen, maar zien nog steeds prachtige kleuren in de berm verschijnen. Super mooi! 

In Kalbarri wandelen we naar Nature's Window, de hotspot van dit park. Een rotsformatie met een door wind uitgesleten 'raam' die uitkijkt op de grote kloof. Waanzinnig weer, wat een mooie natuur! Je kunt ook nog de kloof in lopen om 'The Loop' te lopen, maar het is zo warm dat we dit aan anderen overlaten en twee andere, wat kortere, wandelingen doen. We liepen onder andere de Z-Bend, een rotsachtig pad naar beneden naar de kloof. Erg gaaf! En heet dus, haha. De omgeving van Kalbarri is ook zeer mooi met de rode rotsen en de felblauwe zee.

Na Kalbarri rijden we via Pink Lake oftewel Hutt Lagoon naar Geraldton. Daar is niet heel veel bijzonders te doen, het leukste was eigenlijk de supermarkt Coles (een soort Appie) in Kerstsfeer. Je kon er zelfs met Santa op de foto, maar dat schijnt alleen voor kinderen te zijn ;) Jammer!

Op weg richting Perth komen we langs allerlei kleine dorpjes. Uiteraard zien we de zee, is er veel wind, wordt het wat koeler en daardoor ook iets aangenamer. De omgeving veranderd van woeste rode rotspartijen naar wat meer bos en graanvelden. Ook stond er nog een National Park op het programma, het Nambung, waar we de Pinnacles bezoeken. Dit zijn kalkstenen punten in een soort van Sahara. Je kon er doorheen lopen en rijden, wat we beide gedaan hebben. Erg leuk! We spotten een bobtail (hagedis) en er spatte nog een spastische emoe met een noodgang voor de auto langs, hahahahaaa.

En dan, komen we na bijna 6 weken en 8000 gereden kilometers aan in onze eindbestemming: Perth! Een erg leuke stad met allerlei gezellige cafeetjes, restaurantjes en winkels. We bezoeken de mooi aangelegde stadsparken, gaan lekker shoppen (maar uiteraard niks kopen :)) bij David Jones (een soort Bijenkorf) en slenteren wat af. De fijne camping iets ten noordoosten van Perth heeft veel 'longterm residents' oftewel mensen die op het vakantiepark wonen en zij hebben hun hele caravan/huisje VOLgebouwd met kerstversiering. Het was overal mooi verlicht en er klonken weer kerstliedjes. Er was zelfs 1 vrouw die in haar garage een 'Santa's Elf Workshop' had gemaakt, met daarin allemaal cadeautjes die werden ingepakt door Santa's little helpers. Hoe schattig!

Australie stond niet op onze 'planning' van landen die we eventueel wilden bezoeken, maar we zijn ZO blij dat we dit wel hebben gedaan. Ook al hebben we geen ribben meer over vanwege alle kosten in dit land, het was het allemaal dubbel en dwars waard. De aardige mensen, de uitzonderlijke dieren, de gave offroadtracks, het vast komen te zitten in die tracks en jezelf dan moeten uitgraven, het Ningaloo Reef, het kamperen op de meeste afgelegen plekken, de sterrenhemels met de Melkweg... Teveel om op te noemen. En dit verhaal is al zo achterlijk lang geworden... ;)

Jongons, bedankt voor het lezen! We missen jullie!

Dikke kus van ons!

Filmpje: https://youtu.be/4sbfl0vHcM8